ارز دیجیتال کاردانو

 ارز دیجیتال کاردانو

کاردانو یک شبکه مبتنی بر بلاک چین است که ارز دیجیتال آن «Ada» نام دارد. از این شبکه می‌توان برای انتقال پول دیجیتالی و همچنین ثبت قراردادهای هوشمند و ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز استفاده کرد. به نوعی می‌توان گفت که کاردانو رقیبی برای اتریوم، ایاس و دیگر پلتفرم‌های قرارداد هوشمند محسوب می‌شود.

آشنایی با ارز دیجیتال کاردانو
صنعت ارزهای رمزنگاری شده فرصت‌های زیادی برای ورود پروژه‌های جدید و مهیج به بازار ایجاد کرده است. «کاردانو» (Cardano) یکی از آن‌ها است.

چگونه روی ارز های دیجیتال سرمایه گذاری کنیم؟؟

فناوری استفاده شده در این ارز دیجیتال، کاملا جدید است. بنابراین ما می‌خواهیم راهنمای کاملی در مورد همه چیزهایی که باید بدانید به شما ارائه دهیم. در گام نخست به چیستی و اهداف این رمزارز می‌پردازیم.

پس از آن، با استفاده از مثال‌های ساده در دنیای واقعی و همچنین لیستی از مزایا و معایب کاردانو که به شما کمک می‌کند تصمیم بگیرید آیا «ADA» شایسته توجه شما است یا خیر، نحوه کار این فناوری را توضیح خواهیم داد.

قبل از خرید «ADA» اطمینان حاصل کنید که یک صرافی ارز رمزپایه معتبر مانند «کوین بیس» را انتخاب کرده و رمزهای خود را در کیف پول امن ذخیره کنید. بهترین گزینه‌های پیشنهادی شامل «Ledger Nano S» و «Trezor» هستند.

بیایید گفتگوی خود را با نیم‌نگاهی به نقطه‌های قوت و ضعف این رمزارز آغاز کنیم:

نقطه‌های قوت:
تیم عالی
معاملات ارزان و سریع
نبود محدودیت مقیاس گذاری
نقطه‌های ضعف:
در حال توسعه بودن بلاکچین
مشکلات کیف پول‌های فعلی

کاردانو یک پلتفرم مبتنی بر بلاک چین است که مانند اتریوم امکان ایجاد و اجرای قراردادهای هوشمند را فراهم می‌کند؛ با این تفاوت که کاردانو خود را پیشگام در «نسل سوم بلاک چین» می‌نامد و امنیت آن با استفاده از معماری چند لایه تأمین شده است. به گفته تیم کاردانو، سرعت و کارمزد تراکنش‌های این شبکه بسیار بهتر از بلاک چین‌های قدیمی مانند اتریوم است.

به گفته تیم توسعه‌دهنده، کاردانو اولین پروژه مبتنی بر بلاک چین است که با فلسفه علمی و تحقیقات دانشمندان طراحی شده است. کار بر روی این پروژه از سال ۲۰۱۵ آغاز شد و ارز دیجیتال کاردانو (Ada) در دسامبر ۲۰۱۷ (آذر ۹۶) به صرافی‌ها عرضه شد.

همانطور که اشاره شد، مانند اتریوم، با استفاده از کاردانو و امکان ایجاد قراردادهای هوشمند، می‌توان روی این بلاک چین برنامه‌های غیرمتمرکز ساخت؛ برنامه‌هایی که هیچ‌کس نمی‌تواند آنها را متوقف کند.

تیم کاردانو هر دو نیاز کاربر و تنظیم‌کننده مقررات را در نظر گرفته است. آنها تلاش می‌کنند تا بین موارد قانونی و حریم خصوصی کاربران ‌تعادل برقرار کنند.

به دلیل اینکه بیشتر توسعه‌دهندگان و سرمایه‌گذاران اولیه این پروژه، ژاپنی هستند و شباهت‌های زیادی با اتریوم دارد، به کاردانو «اتریوم ژاپنی» هم می‌گویند.

تاریخچه مختصر کاردانو
بنیان‌گذار کاردانو،‌ چارز هاسکینسون (Charles Hoskinson) است که خودش یکی از اعضای تیم اتریوم بوده است. سال ۲۰۱۵ پروژه کاردانو کلید خورد و به مدت دو سال به‌منظور یافتن راه حل‌هایی برای مشکلات اتریوم و بیت کوین، مورد تحقیق و بررسی قرار گرفت. کاردانو توانست با ایجاد فرایندهای جدید در تاًیید تراکنش‌ها و ایجاد بلاک، مسائل مقیاس‌پذیری در بیت کوین و قراردادهای هوشمند در اتریوم را حل کند.

چارز هاسکینسون، بیت کوین را از نسل اول بلاک چین و اتریوم را از نسل دوم بلاک چین در نظر می‌گیرد. طبق عقیده‌ او، ما به یک نسل سومی از بلاک چین‌ها نیاز داریم که کاردانو این نیاز را برطرف می‌کند.

در حال حاضر سه بنیاد و شرکت زیر روی توسعه کاردانو کار می‌کنند:

The Cardano Foundation
IOHK
Emurgo
به جز شرکت‌های بالا، ده‌ها تیم دیگر به شکل جداگانه در حال کار بروی کد منبع‌باز کاردانو و ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز روی آن هستند.

پس از دو سال تحقیق و آزمایش، در ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۷ (۶ مهر ۹۶) شبکه اصلی کاردانو راه‌اندازی و کمی بعد ارز دیجیتال کاردانو (Ada) به فهرست بیترکس، بزرگ‌ترین صرافی ارز دیجیتال آن زمان، اضافه شد.

پروژه «Cardano» در سال ۲۰۱۵ آغاز شد. شرکتی که پشت سر آن توسعه یافته است «Input-Output Hong Kong (IOHK)» نام دارد. «IOHK» توسط بنیان‌گذار «BitShares» و «اتریوم» یعنی «چارلز هاسکینسون» اداره می‌شود.

هدف این رمزارز ایجاد زنجیره بلوکی است که بتواند عملکرد بسیار بهتری نسبت به بلاک چین‌های قدیمی مانند «اتریوم» داشته باشد. به این معنی که باید تراکنش‌های بیشتر، ارزان‌تر و سریع‌تری را پردازش کند.

هاسکینسون باور دارد که کاردانو یک بلاک چین نسل سوم است؛ در حالی که «بیت کوین» و «اتریوم» در درجه اول و دوم هستند. بنابراین، «IOHK» به جای کپی کردن کد سایر بلاک چین‌ها، بلاک چین جدید خود را ایجاد کرده است.

گاهی مردم فکر می‌کنند «Cardano» و «ADA» یکسان هستند؛ اما تفاوت کمی میان آنها وجود دارد. چون کاردانو نام زنجیره بلوکی است که به افراد، امکان ارسال و دریافت وجوه را می‌دهد ولی «ADA» نام ارز رمزنگاری شده است.

این موضوع به نحوه کار «ریپل» شبیه است؛ جایی که «ریپل» نام بلاک چین است و «XRP» نام ارز رمزنگاری شده است.

بلاک چین Cardano
بلاک چین کاردانو به شما این امکان را می‌دهد که درست مانند بلاک چین اتریوم قراردادهای هوشمند ایجاد کنید. قراردادهای هوشمند به دو یا چند نفر اجازه می‌دهند که بدون نیاز به شخص ثالث وارد توافق شوند. این بدان معنا است که وقتی شرایط از پیش تعیین شده، محقق شدند همه موارد دیگر خودکار است.

بلاک چین این رمزارز نیز غیرمتمرکز است؛ یعنی توسط هیچ مرجعی کنترل نمی‌شود. در عوض، معاملات و قراردادهای هوشمند توسط انجمن تایید می‌شوند. آن‌ها این کار را با کمک قدرت محاسباتی خود انجام می‌دهند. این ارز رمزنگاری شده، کارهایی متفاوت از بیت کوین و اتریوم انجام می‌دهد.

چگونه روی ارز های دیجیتال سرمایه گذاری کنیم؟؟

برای کمک به جمع‌آوری سرمایه برای توسعه کاردانو، این تیم ۶۳ میلیون دلار در طول «ICO» خود جمع‌آوری کرد. از آن زمان به بعد، ارزش بازار سکه «ADA» به بیش از ۳۳ میلیارد دلار رسیده است.

توجه: «ICO» مخفف «عرضه اولیه سکه» است. این مفهوم، روش شرکت‌های ارز رمزنگاری شده برای جمع‌آوری سرمایه به شمار می‌رود. فقط در سه ماه اول ۲۰۱۸، بیش از ۶ میلیارد دلار در «ICO» جمع شده است!

کاردانو چگونه کار می‌کند؟
برخلاف بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگر مانند بیت کوین که از روش ماینینگ یا همان اثبات کار (Proof Of Work) برای حفظ امنیت شبکه و تأیید تراکنش‌ها استفاده می‌کنند، کاردانو از الگوریتم اثبات سهام (Proof Of Stake) بهره می‌برد.

اثبات انجام کار چیست؟
اثبات کار در شبکه ارزهای دیجیتال با بلاک چین جدا،‌ مانند بیت کوین،‌ اتریوم، لایت کوین و … یک الگوریتم امنیتی است که با هدف بازدارنگی از حمله به شبکه طراحی شده است. طبق این الگوریتم، افراد داوطلبی به نام «ماینر» با در اختیار قراردادن قدرت پردازش سخت‌افزارهای کامپیوتر خود برای شبکه، به حفظ امنیت شبکه کمک می‌کنند و پاداش می‌گیرند.

مفهوم اثبات کار حتی قبل از بیت کوین هم مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما ساتوشی ناکاموتو، خالق ناشناس بیت کوین، از این تکنیک به شیوه‌ای نوآورانه در ارز دیجیتال انقلابی خود استفاده کرد.

برای کنترل و یا حمله به یک شبکه مبتنی بر اثبات کار، یک شخص مجبور است بیش از ۵۱ درصد از کل قدرت پردازش شبکه را در اختیار داشته باشد که در شبکه‌های بزرگی مانند بیت کوین، توجیه اقتصادی ندارد.

اثبات سهام چیست؟
اثبات سهام راه متفاوتی برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها و ایجاد بلاک‌های جدید برای بلاک چین است. در این الگوریتم، افراد برای مشارکت در کار اعتبارسنجی تراکنش‌ها و ایجاد بلاک، باید مقداری از ارز دیجیتال مورد نظر (مثلاً کاردانو) را بخرند و در یک کیف پول به شبکه اختصاص دهند. به این ترتیب می‌توانند در کار تأیید تراکنش‌ها مشارکت‌ کنند و واحدهای جدید ارز دیجیتال (کاردانو) دریافت کنند. مشارکت‌کنندگان کارمزدهای تراکنش‌های شبکه را برای خود برمی‌دارند.

این روش باعث می‌شود که دیگر برای مشارکت در شبکه نیاز به خرید سخت‌افزارهای گران‌قیمت نباشد. همچنین اثبات سهامْ مقیاس‌پذیری (سرعت و کارمزد تراکنش‌ها) را به شدت بهبود می‌بخشد.

با استفاده از اثبات سهام، اگر کسی بخواهد به شبکه حمله کند و کنترل آن را به دست بگیرد، مجبور است بیش از ۵۱ درصد از تمام واحدهای ارز دیجیتال مورد نظر (مثل کاردانو) را بخرد و به شبکه اختصاص دهد. خرید ۵۱ درصد از کل واحدهای یک ارز دیجیتال بسیار مشکل است و با استناد به اصل عرضه و تقاضا در بازار تقریباً امکان‌پذیر نیست. اگر کسی بتواند به فرض محال این کار را انجام بدهد، با حمله به شبکه و از بین رفتن امنیت آن، قیمت ارز دیجیتال به شدت کاهش پیدا می‌کند و حمله‌کننده خودش ضرر سنگینی را متحمل می‌شود.

در واقع در اثبات سهام، فرد مشارکت‌کننده با اختصاص دادن دارایی خود تضمین می‌کند که یک عامل مخرب برای شبکه نیست.

ابتدا، مهم است که از سازوکار بلاک چین «Cardano» سردربیاوریم. می‌توان آن را به دو لایه مختلف تقسیم کرد:

لایه تسویه: لایه تسویه حساب ساخته و اکنون کاملا عملیاتی شده است. با این کار کاربران می‌توانند سکه‌های «ADA» را از یک کیف پول به کیف پول دیگر ارسال و دریافت کنند. این کار شبیه نحوه انتقال کاربران از طریق اتریوم (ETH) به یکدیگر است.

لایه محاسبات: لایه محاسبات هنوز در حال توسعه است. پس از راه‌اندازی به کاربران امکان می‌دهد قراردادهای هوشمند را ایجاد و منعقد کنند.

به همین دلیل کاردانو با بلاک چین‌های قبلی که به طور معمول روی یک لایه کار می‌کنند متفاوت است. دو لایه جداگانه مزایای بالقوه‌ای را برای کاربران این رمزارز به همراه دارد.

در مرحله اول، لایه محاسباتی سازگارتر از موارد مشابه اتریوم است. زیرا می‌توان تغییرات کوچکی را برای کاربران نهایی مختلف ایجاد کرد؛ مثلا از آنجا که ملل مختلف مقررات خاص خود را دارند، کاردانو می‌تواند بسته به قوانین آنها نحوه ذخیره و دسترسی به داده‌ها را تغییر دهد.

برای اطمینان از اینکه چگونه لایه‌های تسویه حساب و محاسبه کار می‌کنند، یک مثال از دنیای واقعی برایتان آماده کرده‌ایم:

جان برای تعمیر چراغ‌های آشپزخانه خود نیاز به استخدام تکنسین برق دارد.
او یک توافق‌نامه قرارداد هوشمند را منعقد می‌کند که در لایه محاسبات ذخیره می‌شود.
در این توافق‌نامه آمده است به محض اینکه تکنسین برق، چراغ او را تعمیر کرد، بودجه توافق شده آزاد خواهد شد.
وقتی این اتفاق می‌افتد، قرارداد هوشمند به لایه تسویه حساب منتقل می‌شود که به شما اجازه می‌دهد حقوق تکنسین برق با ارز رمزنگاری شده «ADA» پرداخت شود.
همه چیز کاملا خودکار است، یعنی نیازی به شخص ثالث نیست.
اکنون شما تفاوت بین لایه تسویه حساب و لایه محاسبه را می‌دانید. حالا زمان آن رسیده است که شیوه تایید معاملات را توضیح دهیم.

اوروبروس: اثبات سهامی متفاوت
الگوریتم اثبات سهام کاردانو اوروبروس (Ouroboros) نام دارد. در این الگورتیم، زمان واقعی به دوره‌های زمانی (epochs) تقسیم می‌شود. هر دوره زمانی هم خود به دوره‌های زمانی کوتاه‌تری به نام «اسلات» (Slot) تقسیم می‌شود. این دوره‌های زمانی مانند کارکنان شیفتی در یک کارخانه عمل می‌کنند؛ یعنی زمانی که یک دوره زمانی به پایان می‌رسد، کار دوره زمانی دیگر شروع می‌شود.

در پروژه کاردانو، محدوده زمانی که اسلات‌ها دربرمی‌گیرند متفاوت است و می‌تواند در الگوریتم آن تغییر داده شود.

هر اسلات یک رهبر دارد که به آن رهبر اسلات (SL) می‌گویند. این رهبر را دارندگان واحدهای کاردانو (ADA) با رای خود در شبکه انتخاب می‌کنند.

این رهبران اسلات مسئول ایجاد و تایید تراکنش‌های بلوک‌هایی هستند که به بلاک چین کاردانو اضافه می‌شوند. هر رهبر فقط می‌تواند یک بلوک تولید کند. این مکانیزم سبب می‌شود که نتوان در یک دوره زمانی خاص، بیشتر از تعداد خاصی بلاک تولید کرد.

اگر رهبری در یک اسلات که مسئول ایجاد بلوک و تأیید تراکنش‌های آن است، نتواند کار خود را انجام دهند (مثلاً آنلاین نباشد)، آن‌گاه حق تولید بلاک را از دست می‌دهد و پاداشی نمی‌گیرد.

یک یا چند اسلات می‌توانند خالی از بلاک باشند، اما بیشتر بلاک‌ها (حداقل ۵۰ درصد) باید طی یک دوره زمانی (epoch) تولید شوند.

تراکنش‌هایی که توسط رهبران اسلات ایجاد شده، توسط تأییدکنندگان ورودی (Input Endorsers) مورد تأیید قرار می‌گیرد. این تایید کنندگان ورودی، دومین مجموعه از دارندگان سکه هستند که مسئول اجرای پروتکل‌اند. در یک دوره زمانی مشخص ممکن است از یک تا چندین تایید کننده وجود داشته باشد. حق رأیی که هر کدام از این تاییدکنندگان برای تایید تراکنش‌ها دارند، بر اساس تعداد سکه‌هایی است که نگهداری می‌کنند.

یعنی هرچه تعداد سکه‌های ADA که یک فرد دارد بیشتر باشد، می‌تواند حق رأی بیشتری برای تایید تراکنش‌ها داشته باشد.

برای اطمینان از اینکه نتایج حاصل از تایید تراکنش‌ها بی طرفانه بوده است، این سیستم رأی‌گیری بر اساس دو ورودی طراحی شده است.

سیستم اولیه یک سیستم محاسباتی با چندین شرکت‌کننده است. مجموعه‌ای از دارندگان سکه، محاسباتی را در شبکه انجام داده و نتایج آن را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند.

سیستم دوم بر اساس توزیع ثروت یا سهام است. نودهایی که تعداد سکه‌های بیشتری دارند، شانس بیشتری دارند تا به عنوان رهبر یک اسلات انتخاب شوند.

تمرکز اصلی پروژه کاردانو بر روی حل مشکل مقیاس‌پذیری است. برای این منظور پروژه کاردانو از یک تکنولوژی به نام رینا (RINA) استفاده می‌کند. رینا یک نوع جدید از ساختارسازی برای شبکه‌ها است و هدف آن ساخت شبکه‌ای است که حریم خصوصی، شفافیت، مقیاس‌پذیری را ارائه می‌دهد. به عبارت دیگر، رینا این امکان را برای کاردانو فراهم می‌کند که با افزایش حجم تراکنش‌ها تا هزاران تراکنش در ثانیه، سرعت انجام آنها و هزینه لازم برای انجام تراکنش‌ها تغییر نکند.

کاردانو برای این کار از یک ساختار دو لایه‌ای استفاده می‌کند:

لایه اجماع CSL
لایه CSL اولین لایه پلتفرم کاردانو به شمار می‌رود و هدف آن استفاده از یک الگوریتم اجماع مبتنی بر اثبات سهام (PoS) برای ایجاد بلوک‌های جدید و تأیید تراکنش‌ها است.

لایه محاسباتی (CCL)
این لایه دومین لایه پلتفرم کاردانو است و شامل اطلاعاتی در مورد نحوه انجام تراکنش‌ها می‌شود.

با وجود اینکه لایه مربوط به پردازش تراکنش‌ها (CCL) از لایه مربوط به اجماع و تایید تراکنش‌ها (CSL) جداست، کاربران کاردانو می‌توانند با استفاده از لایه محاسباتی CCL، در زمان بررسی تراکنش‌ها، قوانین مختلفی را ایجاد کنند که بر روی لایه اجماع CSL اعمال شود.

برای مثال، با استفاده از لایه محاسباتی CCL می‌توان دفتر کلی ایجاد کرد که تراکنش‌های مشکوک و ناشناس در لایه اجماع CSL ثبت نشود.

کمی قبل با هم گفتیم که پلت فرم کاردانو غیرمتمرکز است؛ یعنی از هیچ مرجع واحدی کنترل شبکه ندارد و شبکه توسط ماینرها اداره می‌شود.

با این حال، «Cardano» از مدل دیگری استفاده می‌کند که آن را «Ouroboros» می‌نامد. قبل از اینکه شیوه کار آن را توضیح دهیم، بگذارید سریع بگوییم که بلاک چین‌های دیگر مانند بیت کوین متفاوت هستند.

بیت کوین از یک مدل اجماعی به نام «اثبات کار» استفاده می‌کند. برای کمک به تایید اعتبار یک معامله، ماینرها از قدرت محاسباتی خود برای حل یک معمای واقعا دشوار استفاده می‌کنند. این معما مانند یک معادله ریاضی بسیار دشوار است که هیچ انسانی نمی‌تواند آن را حل کند.

هر کدام از استخراج کنندگان باید برای دریافت پاداشی که بیت کوین پرداخت می‌شود ابتدا معما را حل کنند. مشکل «Proof-of-Work» این است که با افزایش هر چه بیشتر پیچیدگی محاسبات، ماینرها باید از برق بیشتری استفاده کنند.

در دسامبر ۲۰۱۷، گزارش شد که ماینرهای اثبات کار بیت کوین بیشتر از کل ملت ایرلند برق مصرف می‌کنند. خیلی اقتصادی نیست، درست است؟

شبکه کاردانو معاملات را با استفاده از سازوکار اجماعی به نام «Proof-of-Stake» تایید می‌کند.

به افرادی که می‌خواهند به تایید معاملات کمک کنند، «اعتبارسنج» گفته می‌شود.

اعتبارسنج‌ها باید برخی از سکه‌های «ADA» خود را مسدود کنند که به آن «stake» می‌گویند.

هنگامی که یک اعتبارسنج به تایید یک معامله کمک می‌کند آنها ارز دیجیتال «ADA» اضافی را به عنوان پاداش دریافت می‌کنند.

هرچه اعتبارسنج‌ها «stake» بیشتری داشته باشند شانس بیشتری برای دریافت پاداش دارند.

میزان سکه‌های دریافتی آنها بر اساس میزان «stake» آن‌ها است.

این سیستم، نسبت به اثبات کار بسیار کارآمدتر و سازگار با محیط زیست است. چون به برق بسیار کمتری نیاز دارد و به دنبال این ماجرا هزینه معاملات نیز پایین می‌آید.

اگرچه بلاک چین‌های «Proof-of-Stake» دیگری نیز در دسترس هستند، اما تیم کاردانو می‌گوید که هیچ یک از آنها راهی کاملا تصادفی برای انتخاب اعتبار سنج ارائه نمی‌دهند. به همین دلیل است که آنها پروتکل «Ouroboros» خود را در بالای مدل استاندارد «Proof-of-Stake» ساخته‌اند، زیرا این اطمینان را می‌دهد که همه شانس عادلانه‌ای برای کسب پاداش دارند.

گاهی وقت‌ها این موضوع «اکثریت صادقانه» نامیده می‌شود؛ به این معنی که اگر مردم، سهم زیادی در زنجیره بلوک – مثلا داشتن تعداد زیادی سکه «ADA» – داشته باشند، آن‌ها دلایل محکمی دارند که مطمئن شوند شبکه امن، پایدار و مهمتر از همه، صادقانه باقی می‌ماند.

می‌توان سکه «ADA» کاردانو را به همان روش «Bitcoin» – یک سیستم پرداخت جهانی – مورد استفاده قرار داد. با این حال، همان‌طور که قبلا اشاره کردیم، بیت کوین فقط می‌تواند ۷ تراکنش را در ثانیه پردازش کند. این مقدار پردازش برای زنده ماندن هیچ سیستم پرداخت جهانی کافی نیست.

در واقع، «ویزا» به تنهایی به طور میانگین در هر ثانیه ۱۶۶۷ تراکنش را پردازش می‌کند.

بنابراین، اگر تیم کاردانو بتواند اهداف «ده‌ها هزار در ثانیه» خود را برآورده کند، شبکه می‌تواند به عنوان یک سیستم پرداخت در نظر گرفته شود.

دومین کارکرد اصلی سکه «ADA» این است که به مردم – هر کسی از شرکت‌ها، دولت‌ها یا حتی افراد – امکان می‌دهد قراردادهای هوشمند و «dApps» – برنامه‌های غیرمتمرکز – ایجاد کنند.

با این حال، اگر این رمزارز بخواهد پروتکل قرارداد هوشمندش را جهانی کند، باید مشکلات مقیاس‌پذیری خود را بهبود ببخشد.

اگر بتواند این اهداف را برآورده کند، فناوری آن‌ها برای برنامه‌های روزمره عالی خواهد بود. چون هک کردن آن تقریبا غیرممکن خواهد شد و برنامه هرگز آفلاین نمی‌شود. این موضوع به معنای محرمانه بودن اطلاعات شخصی نیز در نظر گرفته می‌شود.

آیا کاردانو می‌تواند بستری برای فعالیت‌‌های مجرمانه باشد؟
سیستم عامل‌های بلاک چین مانند «Cardano» برای ارتکاب جرم به صورت ناشناس مناسب هستند. اما چرا؟

چون هنگام ارسال یا دریافت سکه «ADA» نیازی به هویت واقعی خود ندارید.

در عوض، تنها چیزی که مردم می‌توانند ببینند آدرس کیف پول شخصی شما است که شمایلی شبیه به این دارد:

Ae2tdPwUPEZKmwoy3AU3cXb5Chnasj6mvVNxV1H11997q3VW5ihbSfQwGpm

اجازه دادن به افراد برای ارسال و دریافت وجه به صورت ناشناس به معنای این است که این سیستم عامل می‌تواند به طور بالقوه برای پول‌شویی یا فرار مالیاتی مورد استفاده قرار بگیرد. چون تقریبا غیرممکن است که بفهمیم چه کسی در یک معامله نقش دارد.

هم‌چنین به مردم اجازه می‌دهد کالاها و خدمات غیرقانونی را به صورت آنلاین و بدون نیاز به افشای جزئیات پرداخت در دنیای واقعی بفروشند.

گذشته از این، تیم کاردانو در حال کار روی پروتکلی است که به کاربران اجازه می‌دهد در صورت نیاز، «فراداده» خود را به اشتراک بگذارند. فراداده اطلاعات خاصی درباره معامله را در بر می‌گیرد؛ مانند:

X ارز رمزنگاری شده برای چه خدمت یا کالایی هزینه شده است؟
X سکه به چه کسی داده شده است؟
X سکه ADA از کجا کسب شده است؟
این پروتکل به بانک‌ها امکان می‌دهد تا از بلاک چین «Cardano» استفاده کنند. زیرا آنها می‌توانند آن را با مقررات ملی مطابقت دهند.

جوانب مثبت و منفی ارز رمزنگاری ADA

جوانب مثبت
تیم توسعه آن با پروژه‌های موفقی مانند «بیت شرز» و «اتریوم» کار کرده است.

این اولین بلاکچین است که از چند لایه – لایه تسویه حساب و محاسبه – استفاده می‌کند.

محدودیت مقیاس گذاری وجود ندارد. هرچه افراد بیشتری از بلاکچین استفاده کنند، تراکنش‌های بیشتری نیز قابل پردازش است.

ارز رمزنگاری شده «ADA» معاملات ارزان و سریع را ارائه می‌دهد.

سازوکار اجماع کاردانو نسبت به بلاک چین‌های قدیمی سازگاری بیشتری با محیط زیست دارد و همچنین منصفانه‌تر است.

جوانب منفی
زنجیره بلوک هنوز در حال توسعه است، بنابراین برخی از ادعاهای این پروژه فقط نظری هستند.

بلاک چین‌های دیگر مانند «ریپل»، «استلار Lumens» و «نئو» هم می‌توانند بیش از ۱۰۰۰ تراکنش را در ثانیه پردازش کنند.

حداکثر مقیاس‌پذیری در حال حاضر فقط ۲۵۷ تراکنش در ثانیه است.

مشکلات کیف پول رسمی آنها همچنان به قوت خود باقی هستند.

نگاهی شسته‌رفته بر گام‌های خرید
اگر به خرید این رمزارز علاقه‌مند هستید، پیشنهاد می‌کنیم ابتدا صرافی «کوین بیس» را بررسی کنید. این صرافی، امکان خرید و فروش آسان «ADA» را در اختیارتان قرار می‌دهد. افزون بر این، شرکت «Cardano» کیف پول خاص خود را دارد. اما همچنان گزینه‌های امن‌تری مانند «لجر Nano S» و «ترزور» حضوری پررنگ دارند.

اگر درک شیوه خرید این ارز رمزنگاری شده برایتان دشوار است می‌توانید نگاهی به تیترهای زیر بیندازید:

کیف پول رمزنگاری قابل اطمینان تهیه کنید 
در کوین بیس ثبت‌نام کنید
سکه‌های ADA را از کوین بیس خریداری کنید
سکه‌های ADA را به کیف پول خود منتقل کنید